به گزارش واحد خبر روابط عمومی دانشگاه حضرت معصومه(س) دکتر سید ضیاءالدین علیانسب، عضو هیات علمی گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه حضرت معصومه(س) در شانزدهمین پیش نشست کنفرانس علمی «امام حسین (ع) میراث دار انبیا واز تبار اوصیا» که با اهتمام آستان مقدس امام حسین (علیه السلام) و در ضمن فعالیت‌هاى هجدهمین جشنواره بین المللى ربیع الشهادة، با موضوع تحلیل روایت (نحن معاشر الأنبیاء لا نورث) از منظر زیارت وارث که در سالن جلسات دانشگاه حضرت معصومه(س) برگزار شد، گفت: با توجه به اینکه شیوه قرآن در پرداختن به مسائل، بیان اصول و مباحث کلی است و وارد جزئیات نمی شود، اما در مباحث اجتماعی، به خصوص در مسائل خانوادگی، و احکام ارث، به صورت دقیق وارد جزئیات شده و عمده احکام ارث در قرآن آمده و به روایات واگذار نشده است از این روی، اگر بنا بود که طبق گزارش ابوبکر که گفته است پیامبران از خود ارث مالی باقی نمی گذارند، واقعا پیامبر اکرم(ص) نمی توانست از خود میراثی برای فرزندان خود بر جای گذارد، قطعا قرآن به این مطلب تصریح می‌کرد، چراکه این بحث بسیار مسئله با اهمیتی است، بالعکس این مطلب یعنی ارث گذاشتن انبیا در آیات قرآن کریم به وضوح در مورد حضرت داوود و سلیمان ذکر شده است. 
 اطلاق کلمه ارث، مالکیت و مباحث مالی است 
وی افزود: اطلاق کلمه ارث همیشه ارث مالی است، در دانش مفردات یک قاعده وجود دارد اینکه اگر یک واژه‌ای بدون قرینه و مطلق به کار رود آن معنای اصلی و حقیقی برداشت می‌شود و در نظر گرفتن معنای غیر از معنای حقیقی، نیازمند قرینه قطعی و دلیل یقینی است، نکته سوم اینکه برفرض اگر ادعای ابوبکر در خصوص باقی نگذاشتن ارث توسط پیامبر(ص) درست باشد، پیامبر(ص) در زمان حیات خود، باغ فدک را به حضرت زهرا(س) بخشید، ضمن اینکه طبق آیه قرآن«النبی اولی بالمومنین من انفسهم»، پیامبر(ص) در اموال همه مومنان صاحب اختیار است چه بسا مالی که از خود او باشد. 
این استاد دانشگاه تصریح کرد: اگر طبق گزارش ابوبکر، انبیا ارث مالی از خود برجای نمی‌گذارند، پس چرا پس از پیامبر(ص)، عایشه در خانه‌ای که از پیامبر(ص) باقی مانده بود زندگی می‌کرد؟ و حتی خلیفه اول نیز در جایی که پیامبر(ص) به خاک سپرده شده بود، دفن شد؟ و در سال 50 هجری قمری نیز از دفن امام حسن(ع) در کنار پیامبر ممانعت کرد که بان عباس به او گفت: تو از هشت یك ارث خانه پیغمبر، یك نهم مى برى ، ولى همه را تصرف كردى!،
دکتر علیانسب گفت: اینکه خطبه مربوط به حضرت زهرا(س) به عنوان خطبه فدکیه معروف شده، چندان زیبنده نیست، این خطبه، خطبه ولایت بود و بحث بر سر ولایت امیرمومنان علی(ع) بود نه دعوای مال و مسائل مالی. حضرت زهرا(س) در یک روز 7 باغ را وقف کرده و به نیازمندان بخشیدند، این اموالی هم یک وسیله ای بود در نزد حضرت زهرا(س) که نیازمندان برای رفع نیاز خود به منزل ایشان مراجعه می‌کردند که مخالفان ایشان، همین اموال را گرفتند.
وی بیان کرد: احتمالا صدور روایت "نحن معاشرالانبیا لانورث" که از ابوبکر نقل شده است براساس یک ذهنیت عرب آن زمان است که فرزند دختر را فرزند نمی‌دانست، گویا پیامبر(ص) فرزنددار نشده است.
عضو هیات علمی دانشگاه حضرت معصومه(س) تاکید کرد: اینکه عمده علمای اهل سنت این سخن ابوبکر را تایید کرده اند علتش این است که اهل سنت همه صحابه را مطلقا عادل می‌دانند و بسیاری از آنان، فهم سلف را بر فهم دیگران ترجیح می دهند بنابراین چون ابوبکر از صحابه بوده است و اعتقاد داشتند که باید سخن او را پذیرفت بنابراین روایت مورد بحث را هر چند تنها خود ابوبکر بیان کرده و حتی دلیل قرآنی و روایی بر رد این سخن وجود دارد، اما براساس این مبنا پذیرفته شده، ضمن اینکه اهل سنت اعتقاد دارند هرچه از صحابه و تابعین نقل شود حکم حدیث را دارد و باید پذیرفته شود که اصطلاحا «اثر» می‌گویند، همانطور که شیعیان اعتقاد دارند هر آنچه از اهل بیت(س) و امام معصوم نقل شده باشد حکم حدیث را دارد.